Σχολιασμός στ: 1. 474-476 , 2.507, 3.575.
1."Ο ευτυχισμένος, όταν κακοπάθει, νιώθει πικρότερη τη δυστυχία, παρ΄όσο αυτός που από παλιά την ξέρει"
2. "Τους ναυαγούς κανείς δεν τους πειράζει"
3. " η πιο μεγάλη δύναμη είναι η ανάγκη"
1."Ο ευτυχισμένος, όταν κακοπάθει, νιώθει πικρότερη τη δυστυχία, παρ΄όσο αυτός που από παλιά την ξέρει"
2. "Τους ναυαγούς κανείς δεν τους πειράζει"
3. " η πιο μεγάλη δύναμη είναι η ανάγκη"
 |
| Οι ανέσεις που απολαμβάνει κατά τη φιλοξενία του ένας ξένος. |
Αυτά τα αποσπάσματα στίχων είναι φράσεις που με τη σειρά τους εκφράζουν κάποιες ανώτατες αντιλήψεις των Αρχαίων Ελλήνων.
Η πρώτη, η οποία εκτείνεται από το στίχο 474 μέχρι τον στίχο 476, χρησιμοποιείται για να τονίσει ότι η ευτυχία δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση. Ο ευτυχισμένος άνθρωπος πρέπει να προετοιμάζεται για ανατροπές στη ζωή του και να πιστεύει ότι η εύνοια της τύχης δε θα διαρκέσει για πάντα. Όταν βρεθεί στην αντίθετη κατάσταση της δυστυχίας, εάν δεν είναι προετοιμασμένος γι΄αυτήν, δύσκολα θα αντέξει τους πόνους, γιατί δε γνώρισε αρκετούς στη ζωή του. Αντίθετα, αυτός που δοκιμάστηκε αρκετά στη ζωή του έχει μάθει να αντέχει τις συμφορές με καρτερικότητα και θεωρεί πως όλα μπορεί να συμβούν στους ανθρώπους. Το συγκεκριμένο γνωμικό εκφράζει απόλυτα την αντίληψη που είχαν οι Αρχαίοι, το ότι δηλαδή τη μεγαλύτερη δυστυχία προκαλούν οι απότομες μεταστροφές της τύχης.
Το δεύτερο γνωμικό, το οποίο εντοπίζουμε στο στίχο 507, εκφράζει την αντίληψη που επικρατούσε στην Αρχαία Ελλάδα, κατά την οποία οι ξένοι ήταν σεβαστά πρόσωπα, καθώς η φιλοξενία τους θεωρούνταν δείγμα πολιτισμού. Επιπλέον,όπως είναι γνωστό, η φιλοξενία προστατεύονταν από τον Ξένιο Δία. Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχαν οι σημερινές ευκολίες κατά τις μετακινήσεις των ανθρώπων. Δεν υπήρχαν, δηλαδή, ξενοδοχεία, πανδοχεία, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν καταλύματα για τους ανθρώπους. Έτσι η φιλοξενία εξυπηρετούσε κυρίως πρακτικές ανάγκες. Επειδή ο καθένας θα μπορούσε να βρεθεί σε μια παρόμοια ανάγκη, γι΄αυτό οι οικοδεσπότες πρόσφεραν στους ξένους αυτό που πιθανόν και οι ίδιοι θα είχαν ανάγκη κάποια στιγμή.
Σύμφωνα με την τελευταία παροιμιακή έκφραση, ο άνθρωπος μπορεί να διαθέτει την ελευθερία, αλλά οι αποφάσεις του ελέγχονται και από μια άλλη δύναμη, πιο μεγάλη από τη δική του, την ανάγκη. Η ανάγκη και όχι η μοίρα είναι αυτή που πολλές φορές κατευθύνει τις πράξεις και των ανθρώπων και των θεών: " ανάγκα και θεοί πείθονται".
Γιώργος Σαλτσίδης, Γ'4
Γιώργο, καλή η προσπάθειά σου. Φάνηκε να μην κατάλαβες πολύ καλά το νόημα του πρώτου γνωμικού, γι΄αυτό και σου το ανέλυσα εκτενώς. Στο δεύτερο σου συμπλήρωσα κάποια διαφωτιστικά στοιχεία. Σου προσέθεσα και το τρίτο και έκανα και κάποια σχόλια. Διάβασέ τα καλά και ρώτησέ με ό,τι πιθανόν δεν κατάλαβες ή θέλεις να διευκρινίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρία, είδα την εργασία και αυτά που προσθέσατε μου άρεσαν πολύ, δεν έχω κάποια απορία πάνω σε κάτι.
Διαγραφή